Tahkim hukuku, uyuşmazlıkların mahkemeler dışında, tarafların seçtiği tarafsız ve bağımsız hakem veya hakem heyeti tarafından çözülmesine ilişkin hukuki düzenlemeleri içeren bir hukuk dalıdır. Tahkim, özel sektörde ve uluslararası ticari ilişkilerde sıklıkla tercih edilen alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemlerinden biridir.

Tahkim hukukunun temel unsurları şunlardır:

1. Tahkim anlaşması: Taraflar, uyuşmazlıklarını tahkim yoluyla çözmeyi önceden kararlaştırabilirler. Bu anlaşma, sözleşmenin bir parçası olarak düzenlenebilir veya uyuşmazlık ortaya çıktıktan sonra ayrı bir anlaşma ile yapılabilir.

2. Hakemler: Tahkim sürecinde, tarafların seçtiği tarafsız ve bağımsız kişiler (hakemler) uyuşmazlığı çözer. Hakem sayısı genellikle tek veya üç olur. Taraflar, hakemlerin nitelikleri ve seçim sürecini belirleyebilir.

3. Tahkim kuralları ve usulü: Tahkim süreci, tarafların seçtiği tahkim kurallarına ve usullerine göre yürütülür. Taraflar, uluslararası veya yerel tahkim kurumlarının kurallarını tercih edebilir ya da kendi özel kurallarını belirleyebilir.

4. Tahkim kararı: Tahkim sürecinin sonunda hakem veya hakem heyeti, uyuşmazlık hakkında bağlayıcı ve nihai bir karar verir. Bu karar, genellikle "tahkim ödülü" olarak adlandırılır ve mahkeme kararlarına benzer şekilde uygulanabilir.

5. Tahkim kararlarının tanınması ve icrası: Tahkim ödülleri, birçok ülke tarafından kabul edilen ve uygulanan uluslararası düzenlemelere (örn. New York Sözleşmesi) göre tanınır ve icra edilir. Bu sayede tahkim kararları, mahkeme kararlarına kıyasla daha kolay ve hızlı şekilde uygulanabilir.

Tahkim hukuku, mahkemelerin aksine daha hızlı, esnek, gizli ve uzmanlık gerektiren uyuşmazlık çözüm yöntemleri sunar. Bu nedenle, özellikle ticari ve uluslararası alanda sıklıkla tercih edilir.